Ambalajlarda gördüğümüz bu logolara kimimiz dikkat ediyor, kimimiz etmiyor. Herhangi bir logo gördüğümüzde içimiz rahatlıyor; organik, doğal, cruelty free vs olduğunu varsayıyoruz, bir kurum tarafından denetlendiği için güvenerek alıyoruz. Peki bu logolar ne anlama geliyor, ürünler hangi standartlara göre sertifikalanıyorlar? Raflarda en çok karşılaştıklarımızdan kısaca bir bahsedeceğim.

• Ecocert: En bilinen organik sertifikalardan biri hiç şüphesiz. Farklı farklı sınıflara ayrılıp ülkelere göre standartları değişebiliyor. Ecocert Natural Organic Cosmetic etiketi için ürün içeriğinin en az %95’i bitkisel olmalı, ürün ağırlığına göre içeriğin en ez %10’u ise organik tarımdan elde edilmeli. Ecocert Natural Cosmetic etiketi için ürün içeriğininin en az %50’si bitkisel olmalı, ürün ağırlığına göre içeriğin en az %5’i de organik tarımdan elde edilmeli. GDO, petrokimyasallar ve kanserojen içeriklere (nitrozaminler) izin yok, ürün ve içerikler radyoaktiviteye maruz kalmamalı, ambalaj geri dönüştürülebilir olmalı. Hayvan testinde ise Avrupa standardı uygulanıyor (yani hiçbir aşamasında hayvan testi yapılmamalı). Ecocert standardını daha ayrıntılı görüntülemek için buraya tıklayın.
• Cosmebio: Yine Fransız bir sertifikalama kuruluşu, sadece Fransız üreticilerle anlaşma yapıyor. Bio etiketi için içeriklerin en az %95’i doğal kaynaklardan elde edilmeli, bitkisel içeriklerin %95’i ve ürün bileşenlerinin en az %10’u organik tarım yoluyla elde edilmeli. Eco etiketi için ise içeriklerin en az %95’i doğal kaynaklardan elde edilmeli, bitkisel içeriklerin en az %50’si ve ürün bileşenlerinin en az %5’i organik tarım yoluyla elde edilmeli. Her iki etiket için en fazla %5 sentetik içeriğe izin var. Paraben kullanımı yasak. Hayvan testlerinde Avrupa standartı uygulanıyor. Ambalaj üzerindeki bilgilerin açık ve net olması gerekiyor.
• USDA: Organik tarım konusunda güvenilir bir sertifika, adından anlaşılacağı gibi Amerikan. USDA Organik etiketini taşıyan ürünlerin içeriği en az %95’i organik tarımla elde edilmiş olmalı. Ayrıca %100 Organik etiketi de bulunuyor. En az %70 organik içeriği bulunan ürün ambalajlarında bu içeriklerin organik olduğunu belirtmesine izin veriyor, etikete izin vermese de.
• BDIH: Rossmannlarda bolca görebileceğimiz bir Alman sertifikası. Kullanılan hammaddelerin bitkisel ya da doğal olması gerekiyor. Bunlar organik tarımla elde edilmeli ya da ekolojik bakımdan bir takım katı kurallara tabii tutulmalı. Ürünler ya da hammaddeler hayvanlar üzerinde test edilmemeli fakat anlaşmalı tedarikçileri hariç tutuyor. Ölü hayvanlardan elde edilmiş herhangi bir maddeye izin yok. Sentetik boyar maddeler ve esans, petrokimyasallar, GDO ve silikonlar içermemeli. Adil ticareti destekliyor ve ürünlerin her aşamasında ekolojik, çevreci yaklaşımları benimsiyor.
• Natrue: Bu da Avrupalı bir organik kozmetik sertifikasyon kuruluşu. Üç seviyeli etiketi bulunuyor. Natural Cosmetics etiketi için organik tarımdan elde edilmiş içerikler gerekmiyor fakat Natrue standardıyla belirlenen bazı içerik kriterlerine uymak zorundalar. Natural Cosmetics with Organic Portion etiketi için içeriğin %70’i NaTrue standardı organik yollarla üretilmiş olmalı. Organic Cosmetics etiketi için ise içeriğin %95’i Natrue standardı organik yollarla üretilmeli. Sentetik boyar madde ve esans, petrokimyasallar, GDO ve silikonlar içermemeli, ürünler hayvanlar üzerinde test edilmemeli.
• Soil Association: İngiliz sertifikası. Organic etiketi için içeriklerin en az %95’i organik tarımdan elde edilmiş olmak zorunda. İçeriklerin en az %70’i organik tarımla elde edildiyse, “organik içeriklerden yapılmıştır” ibaresine izin veriyor. Kendi belirlediği standartlara uyan içerikler kullanılması ve bu içeriklerin minimum seviyede işlenmiş olması gerekiyor. Diğer sertifikalar kadar kısıtlayıcı olmasalar da bazı içeriklerin ve yöntemlerin kullanımları konusunda sıkı denetimleri var ve ancak kısıtlı miktarlarda ya da başka alternatifler yoksa kabul ediliyor. Bunların da ambalajda belirtilmesi gerekiyor. Hayvan testlerine, yasaların gerektirdiği ülkeler haricinde (Çin), izin vermiyor.

• Vegan Society: Bu logoyu gördüğümüz ürünlerde hiçbir hayvansal içerik kullanılmadığı anlamına geliyor. Ürünün hiçbir aşamasında hayvan testleri olmaması gerekiyor. GDO’ya izin verilse de hayvan genleri taşımaması gerekiyor.
• Vegetarian Society: Hiçbir hayvan etinin ya da hayvanların ölmesini gerektiren içeriğin kullanılmasına izin verilmiyor. Eğer yumurta kullanılacaksa free-range olması gerekiyor. GDO ve hayvan deneyleri yasak.

Not: Vegan ve Vegetarian Society sertifikalarını hayvan testlerinde güvenilir standart olarak görmemeliyiz.

• Peta: En çok cruetly free markayı bünyesinde barındırsa da standartlarının gevşek olduğu söyleniyor. Peta’nın cruelty free sertifikasını alabilmesi için markanın ürünlerini ve içeriklerini hayvanlar üzerinde test etmeyeceklerine, tedarikçilerinden de böyle bir şey talep etmeyeceklerine dair bir belge imzalamaları gerekiyor. Peta sertifikalı cruelty free markaların tam listesini şuradan görüntüleyebilirsiniz.
• CCIC / Buav: Leaping Bunny programı, hayvan testlerine karşı en güvenilir sertifika olarak biliniyor. Üretimin hiçbir aşamasında hayvan testi yapmıyor olması gerekiyor. Bünyesindeki markalar çok sıkı denetleniyor, anlaşmaları her yıl yenileniyor. Markaların birlikte çalıştığı laboratuvar ve tedarikçiler de ayrı ayrı araştırılıp sözleşmeler imzalanıyor. Leaping Bunny sertifikalı cruelty free markaların tam listesini şuradan görüntüleyebilirsiniz.
• CCF: Avustralyalı oldukları için çok bilinmiyorlar. Diğer cruelty free sertifikaları gibi hiçbir şekilde hayvan testini kabul etmediği gibi, bir içerik ya da ürün için özel olarak hayvanlara zorla acı çektiren ya da öldüren, kürk kullanan, mezbahalarla herhangi bir şekilde bağlantısı bulunan markaları da bünyesinde barındırmıyor.

Not: Peta, Buav ve CCF sertifikalı markaları kendi websitelerinden görüntüleyebiliyor olsanız da bu markaların hepsi ambalajlarında logoyu kullanmayı tercih etmeyebiliyor. Sertifikalandırma genelde ücretsiz olsa da logo haklarına sahip olmanız için belli bir ücret ödemeniz gerekiyor. Ücreti ödendiğinde bile ambalajlarında mutlaka kullanma zorunluluğu bulunmuyor. Bir markanın belli ürünlerinde logo bulunurken diğerlerinde bulunmayabilir. Bu, markanın bazı ürünlerinde hayvan testi uygulandığı anlamına gelmez. Sertifikalı markaların bazı ürünlerinde bağlayıcı anlaşmalarına istisna yapmaları mümkün değildir, buna izin de verilmez!

Not 2: Herhangi bir sertifika programına başvurmayıp anlaşma imzalamamalarına rağmen bu logoları dilediği gibi kullanan markalar da olabiliyor. Her tavşan logosuna güvenmemeliyiz. Sertifikalı olup olmadıklarını onaylamak istiyorsanız mutlaka bu kuruluşların resmi websitelerini inceleyin, kandırılmayın.

Markaların doğal ya da organik iddialarına sertifika görmeden inanmayın. Her sertifikalı organik ürünün cruelty free ya da vegan, her vegan ve cruelty free ürünün doğal/organik olmadığını bilmemiz gerekiyor. Ama sertifika iyidir.